तुलना हि जितकि चांगली गोष्ट आहे, तितकीच वाईटहि आहे. आपल्यापेक्षा superior स्थितित असणाऱ्या लोकांना बघून आपण प्रेरीत होतो, तसेच ते आपल्या असमाधानाचेही कारण बनते. आता उदाहरणच घ्यायच झाल तर माझ किंवा माझ्या मित्रांच घेता येईल. आम्ही एका चांगल्या कंपनीत नोकरीला लागलो, सगळ व्यवस्थित चालू होत. पण अचानक त्यांच्या लक्षात आल की आपल्या दुसऱ्या classmatesना आपल्यापेक्षा जास्त चांगले पगार मिळतायत आणि मन विचलित होण चालू झाल.
आपण सतत ऐकत राहतो, की आनंद बाहेर कुठे नाही पण आपल्या मनात असतो, पण प्रत्येक्षात मात्र आपल सुख आपण नेहमी दुसर्‍यांशी तुलना करुन मोजतो. माणूस कितीही आनंदी असला तरी कोणा तरी आपल्यासारख्याकडेच काहितरी जास्त चांगल आहे कळल की त्याचा आनंद दुःखात बदलतो. अर्थात याला अपवाद अशी माणस असतात पण फारच कमी. या तुलनेला कधीही अंत नसतो, अगदी श्रीमंत माणूससुद्धा गरीब माणसाकडे बघून विचार करतो कि त्या गरीब माणसाला रात्री किती शांत झोप लागत असेल, त्याच्या जीवाला धोका नाही, पैस्यांच रक्षण करायची चिंता नाहि, वगैरे वगैरे आणि दुःखी होतो.
याच्या अगदी उलट म्हणजे जोपर्यंत माणसाला अस वाटत नाही की आपल्याकडे काही कमी आहे, तोपर्यंत तो काही काम करणार कसा आणि पुढे जाणार कसा. असे प्रश्न अनुत्तरीत सोडलेलेच बरे असतात.